de las urgéncias femininas o dels benfaches del Ricard

Aprèp nòstre road-trip e amb nòstra arribada a Brusca, lo pisson veniá urgent urgent. 

E, banda de lengas de pelha, pas sonque per las dròllas! L'òme de l'auto tanben! 

Urosament, sus la plaça del vilatge, davant la comuna, i aviá de comuns!

I mandèrem lo Pèire de la Sauma en primièr per que nos faguèsse un compte-rendut de l'estat de la causa abans d'i anar aventurar l'estring.

Compte rendut en un mot de l'estat dels comuns municipals : desgulasses.

Compte rendut en dos mots de l'estat dels comuns municipals : pas possible.

Compte rendut in extenso de l'estat dels comuns municipals : 

- primièr problèma: èran de cagadors turcs, d'aqueles que t'i cal acagassonar. Ieu i ai paur 1- d'i tombar dedins 2- qu'una bèstia s'i amague e m'i mossegue lo cuol 3- d'i tombar dins lo trauc las claus e lo telefonet

- segond problèma : l'odor, bon, aquò, rai i pòs anar en apnèa.

- tresen problèma : l'aigatge, i aviá quicòm coma cinc centimètres "d'aiga" de'n pertot, sas que t'i cal anar amb las bòtas d'anar pescar la truècha.

- quatren problèma ligat al tresen : los OFNIs, objèctes flotants non identificats.

Comprenètz plan qu'èra pas possible d'anar pissar aquí dedins. Valiá mai un bartàs.

Levat qu'a Brusca, de bartasses, n'i a pas gaire. Lo vilatge es redolat de montanhassas, e çò qu'es pas montanha, es bastit. Complicat. Al mens d'anar tindar a un ostal "bonjorn, vos pòdi pissar dins l'òrt , darrièr aquel bartàs de ròsas?".

Rai, coratjosas, entamenèrem la pujada de Brusca istòria de visitar e de far diversion per doblidar que nos caliá pissar.

Vaquí, o avètz plan comprés, es amb lo pisson per las bregas que lo rescontrèrem l'Ives Roqueta. (URosament que nos pissèrem pas dessús de l'emocion!)

Amont de Brusca i a una mena de castèl. 

E de bartasses d'aronses. La Marieta qu'es insensibla del cuol i anèt pissar. 

Entre los aronses, l'auto parcada e que la Marieta i aviá ja pissat, la volguèri pas imitar. 

E ma veissiga plena e ieu, davalèrem cap a la sala de las fèstas qu'es pas una sala de las fèstas-sala de las fèstas mas un ancian pensionat de dròlles que i deguèron passar de causas òrras aquí dedins, que fa pas gaire ne vegèri una fòto dins lo libre de Cristian-Pèire Bedel L'école et l'occitan en Aveyron, e ben semblavan pas de s'i regalar. Puèi èsser en pension a Brusca es mal començar dins la vida disi ieu. Enfin, per escalfar los remembres sornes e pas ausir los plors de las trèvas, i fan de fèstas ara dins l'ancian pensionat. 

E alai tanben i aviá de comuns, defòra, dins la cort. Mas pudissiá a caronha, que emai en apnèa, èra pas possible.

Auriái pogut anar pissar dins lo parquing, entre doas autos, coma quand siás pichon sul parquing de Leclerc. Mas i jogavan a la petanca sul parcatge! 

E aquí, me sovenguèri que i aviá un bar dins lo vilatge.

Los bars, aquò's totjorn la salvacion quand as una urgéncia.

E me vaquí dins lo bar, a demandar al comptador un Perrièr-lèsca e a comptar los punts entre lo bandat creòl que desparlava dins sa lenga e los bandats autoctòns que li rebecavan en occitan. Ont te dises que fin finala, lo Jaune a pas sonque de defauts. 

Amb un Perrièr mai dins una veissiga ja plan cargada, me'n vau cap al fons del bar en cèrca dels comuns tan desirats e necessitats e d'aquel moment de desliurança...

E t'ausissi lo patron 

- E de qué cercatz alai?

- Los comuns...

- N'avèm pas!